بر اساس خبرهای دریافتی، زندانی سیاسی تبعیدی، ارژنگ داوودی، در زندان زاهدان، بیش از ۱۶ روز است که در بی‌خبری مطلق و سکوت رسانه‌ای در اعتصاب غذا است. این زندانی سالخورده و بیمار در اعتراض به یک‌سال حبس در قرنطینه و در محیطی آلوده و غیربهداشتی و محروم از کلیه امکانات، دست به اعتصاب غذا زده است.
آقای ارژنگ داوودی به طور غیرقانونی در قرنطینه زندان مرکزی زاهدان در تبعید به سر می‌برد در حالیکه حکم تبعید وی مربوط به زندان زابل بوده است. زندان مرکزی زاهدان به کشتارگاه معروف است و توسط فردی به نام محمد خسروی، اداره می شود.
ارژنگ داوودی در قرنطینه زندان مرکزی زاهدان به صورت تنبیهی محبوس است. او که مبتلا به دیابت و مشکلات قلبی است، در یک سلول کثیف و بدون نور و هوا به صورت قرنطینه و جدا از زندانیان دیگر نگهداری می‌شود و در این سلول دچار بیماری پوستی شده است. وی در زندان مرکزی زاهدان توسط محمد خسروی و معاونش غلامرضا قدیر از بلندی به پایین پرتاب شد و دو پایش شکست. به طوری که دیگر تا آخر عمر نمی تواند راه برود.
آقای داوودی در اسفند ماه سال ۹۶ در اعتراض به شرایطی که در آن زندانی است، تحت عنوان «برای کمی هوا و برای کمی آفتاب» دست به یک اعتصاب غذای طولانی زد. در سال‌جاری مسئولان زندان مرکزی زاهدان عموی ۷۸ ساله او به نام یادگار داوودی و پسرانش را که پیگیر وضعیتش شده بودند دستگیر، تهدید و ۲ ماه بازداشت کردند و سرانجام با اخاذی میزان زیادی پول، آزادشان کردند.
مهندس ارژنگ داوودی از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی ایران است. او فارغ‌التحصیل دانشگاه تگزاس از دو رشته مهندسی مکانیک و مدیریت صنعتی است و از سال ۱۳۸۲، مدت ۱۵ سال در زندانهای اوین، اهواز، بندرعباس، رجایی‌شهر، زابل و زاهدان در سخت‌ترین شرایط بوده و شکنجه‌های بسیار تحمل کرده است.
ایزوله کردن این زندانی سیاسی سالخورده بدون درمان، برخورداری از هوای سالم و آفتاب و امکانات اولیه و ضروری، یکی از جنایات اعمال شده توسط مسئولان قضایی ایران است.
